Kalem Köyü Kanyon Geçişi

Kuzen Ulaş ile bir iki aydır konuştuğumuz Muğla bölgesi kanyonlarını geçme projesinin ilk adımını en sonunda atabildik ve geçen pazar günü Ören taraflarındaki Kalem Köyü Kanyonuna girdik.Kanyonun adından emin olmadığım için şimdilik Kalem Kanyonu diyeceğim.

Aslında niyetlendiğimiz kanyon hemen yan taraftaki başka bir kanyon imiş, hatta bu kanyonu daha önce geçen Akut Bodrum sorumlusu Saadettin Uslu'dan ayrıntılı tarifler bile aldık ama girişleri karıştırınca kendimizi 10 küsür saat sürecek bir geçişle yüz yüze buluverdik.

Geçişi elimizden geldiği kadar belgelemeye ve ölçmeye çalıştık, ancak bir noktadan sonra ipin ucu kaçtı.Arka arkaya gelen inişler, havanın kararmaya başlaması, 10 derece civarında olduğunu tahmin ettiğim suyun içinde geçen saatler bizi iyice yordu ve sonlara doğru bazı inişlerin koordinatlarını almamaya başladık.Aslında bu çok da önemli değil, zira kanyonun bir noktasından sonra geri dönmek imkansız gibi bir hal aldığından inişlerin nerede olduğundan ziyade nerelerden, nasıl istasyon kurulur, nasıl inilir daha önemli olmaya başlıyor.

Yanımızdaki Garmin gps ve Google Earth'e göre yaklaşık 3km'lik bir geçiş olmuş.Tabi biz bunu ilk anladığımızda inanamadık çünkü 10 saati aşkın bir süre boyunca suların içinde, kayaların tepesinde debelenince en az 10-12km yürümüşüz gibi hissettik ama maalesef gerçek öyle değilmiş.

Hikayemiz 27 Mayıs pazar günü 10:30'da Kalem Köyü yaylasında başlıyor.Yayla ile köy arasında kalan, köylülerin İncirli Köprüsü dediği yerden girişi yapıyoruz (37°06'20.60''K, 28°00'50.26''D) 

İlk 1 saat sakin geçiyor, doğa güzel, hava güzel, akan suyun sesinden başka gürültü yok.İlk saatin sonunda ilk inişe geliyoruz.Bu 6 metrelik rahat bir iniş aslında ancak hemen sağından dolaşmak mümkün olduğu için ip açmaya uğraşmıyoruz ve çantaları iple sarkıtıp patikadan devam ediyoruz.

Genel olarak yayvan bir dere yatağı içerisinde, çok fazla zorlanmadan devam ediyoruz.Arada aşılması nispeten zor kayalar ya da su engelleriyle karşılaşsak da yürüyüş rahat.Tabi henüz başımıza geleceklerden habersisiz ve keyfimiz yerinde.

Başlarda suyun yatağı geniş ve yürüyüş rahat

Bir 45 dakika kadar daha sakin sakin yürüdükten sonra 4 metrelik ikinci iniş noktasına geliyoruz.Burada da iniş kolay olsa da gene sağ taraftan geçmek mümkün olduğu için ip açmak yerine patikadan geçmeyi tercih ediyoruz.

İnişin hemen dibinde ufak bir gölet ve açıklık var, öğlen yemeğini burada yemeye karar veriyoruz.Günün geri kalanında ıslanmaya pek şansım olmayacağını düşündüğümden suya giriyorum.Buzzz gibi ama iyi geldi gene de.Gerçi gelecek 8 saatin suda geçeceğini bilsem gene de girer miydim? Sanmam.

Az mola..

Neyse, yemekten sonra biraz dinlenip yola devam ediyoruz.Çok gitmeden kanyonun yapısı değişmeye başlıyor.Duvarlar yükseliyor, birbirine yaklaşıyor.Suyun derinliği ve akış hızı artıyor.Bu noktada bir uyarı yapmak lazım, ilk inişle beraber geri dönmek zorunda kalacaklarından, yanında teknik malzeme olmayanların bu noktadan sonra devam etmesi çok anlamlı değil.Çok geçmeden yine sağından dolaşmaya çalıştığımız bir kaya bloğundan geçmek için sağa doğru tırmandıktan sonra iniş için istasyon kurmamız gerektiğin görüyoruz, yamaçtaki ağaçların birinden emniyet alıp iniyoruz.Tam takımları çıkarıp duffle bag'e koyduğumuz sırada hemen başka bir iniş daha..

Ne ilk gölet, ne de son

Zaten iniş ardına iniş, bu geçişin genel hikayesi, o yüzden teknik malzeme ve ip inişi konularına hakim olmayanların belli bir noktadan ileri gitmeleri mümkün değil.

Su soğuk

Gittikçe değişen kaya yapısı ile beraber kanyonun açıklığı da iyicene daralıyor.Hatta kimi yerlerde gps ve gsm sinyali dahi alamıyoruz.

Yavaş yavaş inişlerin karakteri de değişmeye başlıyor, ilk başlarda 6m civarında kolay emniyet alınan, kolay inilen duvarlar gelirken, ilerledikçe 16m'lik inişler, emniyet alacak nokta olmadığı için duvara sikke çakmamızı gerektirecek inişler gibi güzel çeşitler de sıraya diziliyor.İnişlerin neredeyse tamamı suya yapılıyor ve bu noktalarda su derin olduğu için emniyetten çıkmak da çok kolay olmuyor.

İnişlere devam..

Bir de tüm duvarlar son derece kaygan olduğu için ayak basmak da pek kolay değil.

Geçişin geri kalanında 6-10m arasında değişen 3-4 iniş daha yapıyoruz.Her birinde istasyon kur, çantaları indir, in, toparlan derken bayağı bir vakit kaybediyoruz.

Kimi yerlerde duvarlar hem dar hem de yüksek

Havanın hafiften kararmaya başlaması ile kanyon da tekrardan değişiyor.Kimi yerlerde 7-8m'ye kadar inen açıklık genişliyor, 60-70m'yi bulan duvarlar iyice alçalıyor.Ancak hala gsm sinyali yok o yüzden de kimseye haber veremiyoruz.Planlarımıza göre 3-4 saat içinde kanyonu bitirmiş olmayı hedeflediğimizden, kimse bu kadar geç kalmamızı da beklemiyor tabii.

Yapacak bir şey olmadığından tam gaz yola devam.

İnişler inişler inişler

Artık tam telaşlanmaya başlayacakken sağda solda ufak tefek çöp ve kıyafet atıkları görmemizle içimiz rahatlıyor.Çöp demek medeniyet demek, kanyonun sonu geliyor demek.En azından biz o anda öyle zannediyoruz.

Kanyon iyice genişlediğinden ve bir süredir herhangi bir inişle de karşılaşmadığımızdan sağdan tarlaların içine giren bir patikaya sapıp kanyondan çıkıyoruz (37°05'25.02''K, 28°00'23.25''D)

Az ileride evler ve sesler var.Artık alacakaranlık çöktüğünden köpekleri kollayarak köye giriyoruz.Hemen ilerideki bir çobana seslenip nerede olduğumuzu sorduğumuzda aldığımız cevap günün bombası oluyor: "Kalem Köyü".

Tam 10 saat önce az üstünden kanyona girdiğimiz köye geri dönmüşüz.Bir süre aramızda "alacakaranlık kuşağı" esprileri döndürdükten sonra bizi arabayı bıraktığımız yere atabilecek birilerini aramaya başlıyoruz ve nasıl olupta Kalem Köy'üne geldiğimizin gizemini çözmeyi erteliyoruz.

Tabi hemen telefonlar ediliyor, merakta kalanlar rahatlatılıyor.Akut Bodrum lideri Sadettin abiden köyün muhtarını tanıdığını, selamını iletirsek bize yardımcı olacağı bilgisini de alıp o gazla köy kahvesini buluyoruz.

Biz birer çay içene kadar kendisi geliyor ve kendi arabası ile bizi arabamızı bıraktığımız yere götürüyor.

Ağlamak istiyoruz zira köyden arabaya tam 4 dakikada vardık.

Ya sabır deyip arabaya atladığımız gibi tapagaz Bodrum..

Ertesi akşam gps ve benim android telefonumdaki route track datalarını google earth üzerinden karşılaştırınca acı gerçek kesinleşiyor; gerçekte yürüdüğümüz mesafe 3km civarında.

10 saate 3km yürümüş olmak inanılmaz olsa ve biraz utansam da her inişte yarım saate, kimilerinde ise 1 saate yakın vakit harcadığımızı düşününce, 7-8 saat civarında suların içinde ilerlemek zorunda kaldığımızı da eklersek bence çok da kötü bir süre değil.

Zaten amaç zamana karşı bir mesafe yapmak değil, kanyonu başından sonuna geçmekti.Gerçi o amacında yanına yaklaşamadık ama çok zevkli ve yorucu bir gün geçirdik.Şimdi hedef aynı rotayı tekrar yapmak ama bu sefer Ören'e kadar gitmeye niyetliyiz.

Yapmalı, Yapmamalı

Yaptığımız tek kanyon geçişi bizi bu konuda exper yapmaz ama yine de ilk defa deneyecekler için, ilk defa deneyenler ne hatalar yapıyor onları yazabiliriz sanırım;

Planlama;

 Girişleri karıştırıp hedeflediğimiz son derece kolay kanyon yerine böylesine zor bir kanyona girdik ve teknik tecrübemiz olmasaydı bu satırları bu kadar keyifli yazıyor olmayabilirdim.O yüzden planlama ve bilgi toplama kısmı çok önemli.Mümkün olduğu kadar gps koordinatları vermeye çalışıyoruz ki gidecek herhangi biri olursa sıkıntı çekmesin.

Malzeme;

Teknik malzeme bu işin olmazsa olmazı.Bu tip bir kanyonda ilerlemenin başka bir yolu yok.Tabi malzeme hakimiyeti de önemli.Sadece ip ve harness alıp giderseniz 3. inişte nasıl geri dönecem şimdi diye düşünmeye başlarsınız.Kaya boltları ve çekici,sikke, takoz mutlaka olmalı.

Ayrıca kılık kıyafet de önemli.Ben üşümeme gibi doğal bir yeteneğe sahip olduğumdan 8 saat o suyun  içinde bir şortla durabildim.Ama Ulaş'ın wet suiti olmasaydı ne olurdu bilmiyorum.

İyi bir bot, kolay kuruyan kumaştan kalın bir pantolon, su geçirmez kılıflar, varsa duffle bag.

Bunlar haricinde dağ ve kampa giderken yanınızda olması gereken malzemelerle ilgili herhangi bir şey yazmıyorum.Böyle bir kanyona girmeyi düşünüyorsanız zaten yanınıza neleri almanız gerektiğini az çok biliyorsunuzdur.

Yiyecek, içecek;

Sanmam ki Ulaş bir daha gittiğimizde yanında bir kavanoz nutella ya da 3 tane kutu kola taşısın.Siz de taşımayın.Yüksek karbonhidrat içeren gıdalar ve sıvılar bu tür geçişlerde en önemli enerji ihtiyacınız olacaktır.Karbonhidrat sıvısı olarak sporcu içecekleri işinizi görür.Ayrıca kuruyemiş sık sık ve az az tüketirseniz enerjinizi yüksek tutmaya yardımcı olur.

Su ihtiyacı problem, zira 10 saatlik yürüyüşte 3lt civarında su yeterli olur diye düşünüyorum, ancak 3lt taşımak için az bir miktar değil.Yine de mecburen çantaya atıyoruz.

Polen alerjisi olanların bu aylarda böyle bir yere girmeleri intihar gibi olur herhalde.Kimi yerde öksürmekten nefes alamaz hale geldik, boğazımızda devamlı bir yanma hissi ve burun akıntısı da cabası.Çok dikkatli olmak lazım.

Sanırım kabaca ana hatlar böyle.İlerleyen haftalarda diğer kanyonlara da girdikçe bu listeleri revize etmeyi düşünüyorum.Böylece hem genel hatlarıyla hem de her kanyona özel malzeme ihtiyaçları belirlenebilir.

Umarım bir sonraki kanyonu geçmekte, yazmakta bu kadar zevkli olur.